ความรู้วิชา.ภาษาไทย

       ชนิดของคำวิเศษณ์

         คำวิเศษณ์แบ่งเป็น 10 ชนิด
          1.ลักษณวิเศษณ ์ เป็นคำวิเศษณ์ที่บอกลักษณะต่างๆ เช่น บอกชนิด สี ขนาด สัณฐาน กลิ่น รส บอกความรู้สึก เช่น ดี ชั่ว ใหญ่ เล็ก ขาว กลม หวาน ร้อน เย็น เช่น

• น้ำร้อน อยู่ในกระติกเขียว
• จานใบใหญ่ราคาแพงกว่าจานใบเล็ก
• ผมไม่ชอบกินขนมหวาน

          2.กาลวิเศษณ์ เป็นคำวิเศษณ์บอกเวลา เช่น เช้า สาย บ่าย เย็น อดีต โบราณ อนาคต

• คนโบราณเป็นคนมีความคิดดีๆ
• ฉันไปก่อน เขาไปหลัง

          3. สถานวิเศษณ ์ เป็นคำวิเศษณ์บอกสถานที่ เช่น ใกล้ ไกล บน ล่าง เหนือ ใต้ ซ้าย ขวา เช่น

• เธออยู่ใกล้   ฉันอยู่ไกล
• รถเธอแล่นทางซ้าย ส่วนรถฉันแล่นทางขวา

          คำวิเศษณ์นี้ถ้ามีคำนามหรือสรรพนามอยู่ข้างหลัง คำดังกล่าวนี้จะกลายเป็นบุพบทไป เช่น  เขานั่งใกล้ฉัน  เขายืนบนบันได           เขานั่งใต้ต้นไม้
          4.ประมาณวิเศษณ์ เป็นคำวิเศษณ์บอกจำนวน หรือปริมาณ เช่น หนึ่ง สอง สาม สี่มาก น้อย ที่หนึ่ง ที่สอง หลาย ต่าง บรรดา บ้าง กัน คนละ เช่น

• เขามีสุนัขหนึ่งตัว
• พ่อมีสวนมาก
• บรรดา คนที่มา ล้วนแต่กินจุทั้งสิ้น

         5.นิยมวิเศษณ ์ เป็นคำวิเศษณ์บอกความชี้เฉพาะ เช่น นี่ นั้น โน้น ทั้งนี้ ทั้งนั้น เอง เฉพาะ เทียว ดอก แน่นอน จริง  เช่น

• วิชาเฉพาะอย่างเป็นวิชาชีพ
• คนอย่างนี้ก็มีด้วยหรือ
• ฉันจะมาหาเธอแน่ๆ   

         6.อนิยมวิเศษณ ์ เป็นคำวิเศษณ์ที่ประกอบบอกความไม่ชี้เฉพาะ เช่น ใด อื่นๆ กี่ ไหน อะไร   เช่น

• เธออ่านหนังสืออะไรก็ได้      
• เธอพูดอย่างไร   คนอื่นๆก็เชื่อเธอ
• เธอจะนั่งเก้าอี้ตัวไหนก็ได้

         7.ปฤจฉาวิเศษณ ์ เป็นคำวิเศษณ์บอกความถาม หรือ ความสงสัย เช่น ใด ไร ไหน อะไร ทำไมอย่างไร เช่น

• เธอจะทำอย่างไร
• สิ่งใดอยู่บนชั้น
• เธอจะไปไหน

         8.ประติชญาวิเศษณ ์ เป็นคำวิเศษณ์ใช้แสดงการขานรับหรือโต้ตอบ เช่น ครับ ขอรับ ขา คะ จ๋า โว้ย เช่น

• หนูขา หนูจะไปไหนคะ      
• คุณครูครับ ผมส่งงานครับ
• ปลิวโว้ย เพื่อนคอยแล้วโว้ย

         9.ประติเษธวิเศษณ ์ เป็นคำวิเศษณ์แสดงความปฏิเสธ หรือไม่ยอมรับ เช่น ไม่ ไม่ใช่ มิใช่ มิได้ หาไม่ หามิได้ ใช่

• เขาไม่ทำก็ไม่เป็นไร   เพราะเขามิใช่ลูกฉัน
• ร่างกายนี้หาใช่สัตว์ ใช่บุคคล ใช่ตัวตนเราเขา
• ของนี้ไม่ใช่ของฉัน ฉันจึงรับไปไม่ได้

        10.ประพันธวิเศษณ์ เป็นคำวิเศษณ์ประกอบคำกริยาหรือคำวิเศษณ์ เพื่อเชื่อมประโยคให้มีความเกี่ยวข้องกัน เช่น ที่ ซึ่ง อัน อย่างที่ชนิดที่ ที่ว่า เพื่อว่า ให้ เช่น

• เด็กคนนี้เป็นเด็กฉลาดอย่างที่ไม่ค่อยได้พบ
• เขาพูดให้ฉันได้อาย
• เขาทำงานหนักเพื่อว่าเขาจะได้มีเงินมาก

                 ที่ ซึ่ง อัน เป็นคำประพันธวิเศษณ์ต่างกับคำประพันธสรรพนาม ดังนี้
                 ที่ ซึ่ง อัน ที่เป็นประพันธสรรพนาม จะใช้แทนนามที่อยู่ข้างหน้า และวางติดกับนามหรือสรรพนาม ที่จะแทนและเป็นประธานของคำกริยาที่ตามมาข้างหลัง เช่น

• คนที่อยู่นั้นเป็นครูฉัน
• ต้นไม้ซึ่งอยู่หน้าบ้านควรตัดทิ้ง

                ส่วน ที่ ซึ่ง อัน ที่เป็นประพันธวิเศษณ์ จะใช้ประกอบคำกริยาหรือคำวิเศษณ์ จะเรียงหลังคำอื่นที่ไม่ใช่เป็นคำนามหรือคำสรรพนามดังตัวอย่างข้างต้น

        หน้าที่ของคำวิเศษณ์                                                                                                                                                       หน้าที่ของคำวิเศษณ์ใช้เป็นส่วนขยายจะขยายนาม สรรพนาม กริยา หรือ คำวิเศษณ์ และยังทำหน้าที่เป็นตัวแสดงในภาคแสดงของประโยคได้แก่
        1.ทำหน้าที่ขยายนาม

• คนหนุ่มย่อมใจร้อนเป็นธรรมดา
• บ้านใหญ่หลังนั้นเป็นของผม

        2.ทำหน้าที่ขยายสรรพนาม

• ใครบ้างจะไปทำบุญ
• ฉันเองเป็นคนเข้ามาในห้องน้ำ

        3.ทำหน้าที่ขยายคำกริยา

• เขาพูดมาก กินมาก แต่ทำน้อย
• เมื่อคืนนี้ฝนตกหนัก

        4.ทำหน้าที่ขยายคำวิเศษณ์

• ฝนตกหนักมาก
• เธอวิ่งเร็วจริงๆ เธอจึงชนะ